ภาษาสงขลา : (โดยสังเขป)   หน้า 1   /   หน้า 2  / หน้า 3 /  หน้า 4 

ภาษาสงขลา  : (โดยสังเขป) หน้าที่ 3

ภาษากรุงเทพฯ   อือ                 ภาษาสงขลา     เออ

คลื่น                                             เขลิ่น'

ซื่อ                                                เส่อ'

ชื่อ                                                เฉ่อ'

ลื่น                                               เห̣ม̣ลิ่น'

ลืม (ตา)                                         เม̣ลิ่น

ภาษากรุงเทพฯ   อือ                 ภาษาสงขลา   อี

ยืม                                                  อี๋ม

ขมิ้น                                              คี้  มิ้น'

ภาษากรุงเทพฯ   อะ                 ภาษาสงขลา   อุ

ตั๊กแตน                                   ตุ๋กแต๋น

ภาษากรุงเทพฯ   อุ,  อู             ภาษาสงขลา   โอะ  ,โอ

พรุ่ง                                           โผลก'

คู่                                               โข่

ประดู่                                          โด๋

กระดูก                                        โดก

หมู่                                             โม้

ลูก                                             โหลก

ภาษากรุงเทพฯ   โอะ                 ภาษาสงขลา   แอะ

หมด                                           แม็ด

ภาษากรุงเทพฯ   โอะ, โอ            ภาษาสงขลา   เอาะ

ก๊ก                                              ก๋อก

จบ                                              จ๋อบ

ชก                                             ฉ็อก

นก                                              หน้อก

บก                                             บ๋อก

มด                                             หม็อด

อก                                              อ๋อก

โกง                                             ก๋อง

ภาษากรุงเทพฯ   เอือ                 ภาษาสงขลา     เอีย

เชือก                                          เฉียก'

ภาษากรุงเทพฯ   เอืย                 ภาษาสงขลา     เอีอ'

เปลี่ยน                                       เปลื๋อน

ภาษากรุงเทพฯ   เอือ                 ภาษาสงขลา     เอีย

เมื่อ                                              เหม่อ'

เสียงวรรณยุกต์ในภาษาสงขลา

เสียงวรรณยุกต์ในภาษาสงขลามี ๗ เสียง ต่างกับกรุงเทพฯทุกเสียง  ยกเว้นเสียง
เอก

๑.     เสียงวรรณยุกต์สามัญ  คล้ายเสียงสามัญของกรุงเทพฯแต่สูงกว่าเล็ก
  น้อย ดังตังอย่าง

สงขลา                                             กรุงเทพฯ

กาง                                                  ก้าง

ต็อน                                                  ต้น

บา                                                    บ้า

๒.     เสียงวรรณยุกต์สามัญเพี้ยนเป็นเสียงสามัญที่มีหางเสียงเป็นโทเล็กน้อย
   ดังตัวอย่าง

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

คา'                                                      คา

นา'                                                      นา

ลา'                                                      ลา

วา'                                                       วา

๓.     เสียงวรรณยุกต์เอก ตรงกับเสียงวรรณยุกต์เอกในกรุงเทพฯ ดังตัวอย่าง

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

ขา'                                                    ค้า

ฉา'                                                    ช้า

หมา'                                                  ม้า

หล่อง                                                ร้อง

ขิด                                                    คิด

หม็อด                                                หมด

หวัด                                                  วัด

๔.    เสียงวรรณยุกต์เอกเพี้ยน เป็นเสียงเอกไม่เต็มเสียง  สูงกว่าเสียงเอกใน
  ภาษากรุงเทพฯ

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

เฉ่อ'                                                  ชื่อ

ผี่'                                                      พี่

แหม่'                                                 แม่

ฝูก'                                                    ฟูก

โหลก'                                                ลูก

๕.    เสียงวรรณยุกต์ตรีเพี้ยน เป็นเสียงระหว่างโทกับตรี  ค่อนไปทางตรี

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

ค้าด'                                                  ขาด

ทู้ก'                                                    ถูก

เฮาะ                                                  เหาะ

ม้าก'                                                 หมาก

ฮ้า'                                                     ห้า

๖.เสียงวรรณยุกต์ตรี  ใกล้เสียงตรี ของภาษากรุงเทพฯ  แต่เสียงยาวกว่า  ตั้ง
ต้นสูงกว่าเสียงตรีในภาษากรุงเทพฯ  และหางเสียงเป็นจัตวา

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

ค้า                                                      ข่า

พ้า                                                     ผ่า

ไญ้                                                    ใหญ่

ไม้                                                     ใหม่

พิด                                                     ผิด

ฮ็อก                                                   หก

ซ้าม                                                   สาม

ญิ้ง                                                    หญิง

มู้                                                       หมู

๗. เสียงวรรณยุกต์จัตวา ใกล้เสียงวรรณยุกต์จัตวาของภาษากรุงเทพฯ  แต่ต่ำ
กว่าเล็กน้อย

สงขลา                                            กรุงเทพฯ

        ก๋า                                                    กา

        ต๋า                                                    ตา

       หยา                                                  ยา

        ปู๋                                                      ปู่

        ตั๋ด                                                    ตัด

        ปิ๋ด                                                    ปิด

                                                                 /  เทียบเสียงวรรณยุกต์ .........

 คัดลอกมาจาก  คำบรรยายภาษาไทยขั้นสูงของชุมนุมภาษาไทย  ของคุรุสภา
( จัดพิมพ์สำหรับสมาชิกของชุมนุม  ) พิมพ์ที่โรงพิมพ์คุรุสภาพระสุเมรุ  นายกำธร
สถิรกุล  ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๑๑ วิชานิรุกติศาสตร์  เรื่องภาษาถิ่น
(ฉบับที่ ๑ - ๒ )  นางสาวซ่อนกลิ่น พิเศษสกลกิจ  บรรยาย  หน้า ๗๘๐ - ๘๐๒