ภาษาสงขลา
: (โดยสังเขป)
หน้า 1 /
หน้า 2
/ หน้า 3
/
หน้า
4
ภาษาสงขลา
:
(โดยสังเขป)
หน้าที่ 1
เพื่อให้ท่านได้ทำความเข้าใจในภาษาไทยถิ่นใต้
(สำเนียงภาษาสงขลา)
ซึ่งแตกต่างจากภาษากรุงเทพฯ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระดับเสียงวรรณยุกต์
ที่มีมาก รวมทั้งหน่วยเสียงพยัญชนะที่แตกต่างกัน จึงมีความจำเป็นอย่าง
ยิ่งที่ต้อง
แยกแยะศึกษา ตามขั้นตอน
เอกสารต่อไปนี้คัดลอกมาจาก
คำบรรยายภาษาไทยขั้นสูง
ของชุมนุมภาษาไทย
ของคุรุสภา( จัดพิมพ์สำหรับสมาชิกของชุมนุม ) พิมพ์ที่ โรงพิมพ์คุรุสภาพระสุเมรุ
นายกำธร สถิรกุล ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๑๑ วิชานิรุกติศาสตร์
เรื่อง
ภาษาถิ่น(ฉบับที่ ๑ - ๒)
นางสาวซ่อนกลิ่น
พิเศษสกลกิจ บรรยายหน้า ๗๘๐
- ๘๐๒ "
"คนโบราณ"
ผู้จัดทำเวบไซท์เห็นว่า
อ.ซ่อนกลิ่นฯ
อธิบายเรื่องภาษาสงขลาได้
ชัดเจน
ง่ายต่อการศึกษาจึงได้นำมาเผยแพร่ต่อ ณ ที่นี่เพื่อผู้สนใจได้ศึกษาค้นคว้า
(เฉพาะข้อความตัวอักษรสีแดง จะเป็นหมายเหตุเพิ่มเติม ของผู้จัดทำเวบฯนี้
)
หน่วยเสียงพยัญชนะ
หน่วยเสียงพยัญชนะในภาษาสงขลา มี ๒๐ หน่วยเสียง ดังนี้
๑.
ก ๑๑. ป
๒. ข ( ค
) ๑๒. ผ (พ )
๓.
จ ๑๓. ฝ (ฟ )
๔. ฉ ( ช
) ๑๔. ม
๕.
ญ ๑๕. ย
๖.
ด ๑๖. ล
๗.
ต ๑๗. ว
๘. ถ ( ท
) ๑๘. ส ( ซ )
๙.
น ๑๙. ห ( ฮ )
๑๐.
บ ๒๐. อ
หน่วยเสียงพยัญชนะมีตรงกันกับภาษากรุงเทพฯ ๑๙ หน่วยเสียง
เสียงพยัญชนะที่
ภาษาสงขลามีแต่กรุงเทพฯไม่มี ๑ หน่วยเสียงคือ
พยัญชนะนาสิก ญ ซึ่งมีตรงกัน
ทั้งภาษาเชียงใหม่ อุบล และสงขลา
หน่วยเสียงพยัญชนะที่มีในภาษากรุงเทพ ฯ
แต่ไม่มีในภาษาสงขลา ๒
หน่วยเสียงได้แก่ พยัญชนะนาสิก ง และพยัญชนะ ร
หมายเหตุ
เพิ่มเติม
เฉพาะภาษาสงขลาริมทะเล หรือ โหมฺ บก ("
โม้ บ๋อก ") จะไม่มี เสียง ร แต่ชาว
หาดใหญ่
คลองหอยโข่ง สะเดา หรือ โหมฺ เหนือ ("โม้ เนื้อ" )จะมีเสียง ร เฉพาะใน
พยัญชนะต้น
หน่วยเสียงพยัญชนะ ญ ที่มีในภาษาสงขลา ได้แก่คำ ต่อไปนี้
ส.ข. ก.ท.
ญ้า
หญ้า
ญิ้ง
หญิง
ไญ้
ใหญ่
หญัก
ยักษ์
หน่วยเสียงพยัญชนะที่มีในภาษากรุงเทพ ฯ แต่ไม่มีในภาษาสงขลา ๒
หน่วยเสียง
ได้แก่ พยัญชนะนาสิก ง และพยัญชนะ ร
เสียง ร นั้น
มีในภาษาปักษ์ใต้ถิ่นอื่น
บางถิ่น เช่น นครศรีธรรมราช
หน่วยเสียงพยัญชนะ ง ภาษาสงขลาใช้ ห ( ฮ )
ส.ข. ก.ท.
ฮา งา
ฮาน
งาน
เฮิน
เงิน
ฮ้อก
หงอก
ฮ้อย
หงอย
หน่วยเสียงพยัญชนะ ร ภาษาสงขลาใช้
ล แทน
( หมายเหตุเพิ่มเติม
-
เฉพาะ สงขลาชายทะเล
เท่านั้น
)
ส.ข.
ก.ท.
หลัก
รัก
ลัง
รัง
หลู่ รู้
โหลก
โรค
หน่วยเสียงพยัญชนะที่ภาษาสงขลาและภาษากรุงเทพฯ มีตรงกัน
แต่ใช้ต่างกัน
ได้แก่เสียงพยัญชนะต่อไปนี้
พยัญชนะต้น
ภาษากรุงเทพฯ ภาษาสงขลา
ต. เตรียม
ป.
เปลี่ยม
จ. เจ๊
ฉ
ฉี
ข.
เขก ฉ ( ช ) เช้ก
ฝ ( ฟ )
ฝุ่น ข ( ค )
คุ้น
ข. ขื่น ,
ข่ม
ห ( ฮ )
ฮื้น, ฮ้ม
ง. โง่
ม.
โหม่
น นิด,
หนีบ ห (ฮ ) ฮี้ด, ฮี้บ
พยัญชนะตัวสะกด
ภาษากรุงเทพฯ
ภาษาสงขลา
ด
แฝด บ แฟ้บ่
บ
คับ ด ขัด
เหน็บ แน็ด
ง
พรุ่ง ก โผลก่
ม
เอือม น เอื๋อน
การตัดพยางค์
ภาษาปักษ์ใต้โดยทั่วไปไม่ชอบออกเสียงคำมากพยางค์ คำหลาย
พยางค์
มักจะตัดพยางค์หน้าออก
ภาษากรุงเทพฯ
ภาษาสงขลา
กะเฉด ชี้ด่
ขยำ ญ้ำ
ขนุน นุ้น
จมูก มู้ก่
ตลาด ล้าด่
ตะวัน วั้น
นคร คอน่
มโนห์รา
โน่ รา
สะพาน พาน่
อะไร ไล้
( หมายเหตุเพิ่มเติม - เฉพาะ สงขลาชายทะเลเท่านั้น
ที่ออกเสียง ไล้ ถ้าเป็น
สงขลาตอนใน จะออกเสียง ไร้
)
การตัดคำผิด บางคำแทนที่จะตัดพยางค์หน้าออกไปทั้งพยางค์ตัดไปเพียงครึ่งเดียว
พยัญชนะต้นเหลือพยัญชนะตัวสะกดที่อยู่ท้ายสระไปกลายเป็นพยัญชนะต้นประสม
กับพยัญชนะ ดังต่อไปนี้
ภาษากรุงเทพฯ
ภาษาสงขลา
กำไร
ไม̣ล้
ชำแหละ
แม̣ละ
สำรับ ม̣ลับ
สำลัก
ม̣ลัก
การกลมกลืนเสียง
บางคำใช้วิธีลดพยางค์ด้วยวิธีกลมกลืนเสียง ทำให้คำ 2 พยางค์กลายเป็นคำพยางค์
เดียว
ภาษากรุงเทพฯ
ภาษาสงขลา
มะระ หม̣ละ
มะลิ เห̣ม̣ละ
/ พยัญชนะควบกล้ำ
...
คัดลอกมาจาก คำบรรยายภาษาไทยขั้นสูงของชุมนุมภาษาไทย ของคุรุสภา
(
จัดพิมพ์สำหรับสมาชิกของชุมนุม ) พิมพ์ที่โรงพิมพ์คุรุสภาพระสุเมรุ นายกำธร
สถิรกุล ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๑๑ วิชานิรุกติศาสตร์
เรื่องภาษาถิ่น
(ฉบับที่ ๑ - ๒ ) นางสาวซ่อนกลิ่น
พิเศษสกลกิจ บรรยาย หน้า ๗๘๐ - ๘๐๒
|