“แรกเย็นวา  ปา หวันเป็นหนวดแมว
น้าเณรแก้ว กับใครโฉ้ สามเสคน
นั่ง มึก หวาก ปากเม่ แหลง เถ จ้าน
ไอ้คน หนึ่ง ยืนลอกวาน ทำอวดด้น
เห็นนายเดิน พลามพลาม มาสามคน
ไอ้คนด้น ไปหยบนาย ที่ชายดม(สายดม)”

“วันนี้กู พรือโฉ้ ไม่โหร่ ไซ่
ยกย่างไป ทีที เหมือนอี้ คว่ำ
คุบยกขึ้น หน้ามืดจี้ เหมือนอี้ล้ม
เอยออกลม ควากควาก อี้ราก กัน”

"หนู้ พ่อเฒ่า มา หล่าว เดินมาหนู้
หลังคู้คู้ แลแล สาว่า หมัน
หมันงั้นแหละ แครฺะ พาย ยายดำกัน
เดินหิ้วชั้น ไม่โหร่ใส่ ไอ้ไหรมา”

“เฮวันนี้ เสียงว่า น้าหลวงปาน
อิพาพระ มาแต่งพาน และแต่งหลา
เสียงสาวัด กำหนันถัด แหลงแรกวา
ไม่โหร่ ว่า แหลงเล่น หรือแหลงจริง”

“กูเกลียดแล ไอ้หวัง มันจังเสีย
หาม้าย เมีย เที่ยวซาบแล แต่ โหมฺ หญิง
เสียงว่า บ้าอี้กุ้ง โลกลุงคลิ้ง
หนาด ไอ้คลี่ ตีหัวกลิ้ง ไปสักวัน”

“ไอ้บ่าวเหอ หวันเย็น แล้วเห็นไม่
เที่ยว ทำไหร ไลอยู่ ไม่แลหวัน
ไปอีม ปอด กับ หมา   เริน ป้าจันทร์
ไปตักน้ำ อย่าให้ทัน หวันมุ้งมิ้ง”

“ไอ้ปานหมัน ขี้คร้าน ไม่ทำไหร
เล่น แต่ปอ    นาไร่ ม้ายสักบิ้ง
นึกเห็นดู โลกเมีย มันเสียจริง
โลกหญิงหญิง ทำพอได้ เที่ยวขายเคย”

“กูไป แทงศาสตรา บ้านตาแก้ว
แกว่ากู จนแล้ว อิ จน เหลย
เม่อ กูจน จนหาม้าย พรก ลายเคย
จนพรื่อเหลย ก็ไม่รู้ พรือโฉ้ใจ”

“เท่ ชาย เปรว แรกแต่เช้า น้าบ่าวสา
ไม่ โหร่ ว่า โกรธบ่าวสาย เรื่องไอไหร
ทุบหัว บ่าวสายแหก แถกนาใน
อยู่เดียวใจ บ่าวสาย ตายพลางพ้น”

“บ่าวปานแก ขึ้นตาล กล้าน่ากลัว
เคี่ยวกับ ทะ ใบบัว แล้วยัง หฺมฺรน
บอก หนวยหนวย ไอ้เฒ่า ก็ยังล้น
ทุกทุกต้น แกคาบ ย้อยทั้งเพ”

“โหมฺโลกสาว ลุงชู อยู่ โมฺลฺะ โมฺลฺะ
ปากก็ โบะ ทั้งนั้น ฟันเซ่เซ่
ก็โหมฺนั้น หมันพันนั้น ทั้งเพ
เด็กบ่าวบ่าว ในเท่ ไม่ใครเอา”

“เน อีสาว อย่านั่งไล เข้าไฟต้า
ตั้งหม้อแล้ว เอาปลา แห้ง จีเข้า
หมังนี้ ต้นมายืนบาตรแต่เช้า
ไวไวเข้า สักหีด อี้ไม่ทัน”

“ไอ้เฒ่านั้น ไม่สมเอียด กล้าการจ้าน
เด็กในบ้าน หาไม่ ใคจดหมัน
คั่นกล้าการ พันนี้ เขาบอกกัน
เรื่องที่หมัน อีจน เป็นไม่มี” “

ไหรไม่ไหร กินให้เอม แหละพี่สาว
กินเหลยต้า อย่าท่าว ก่อนต้าพี่
ค่อยต่อโพลฺก แกงขี้พร้า กินสักที
ต่อหลบบ้าน เก็บดีปลี ไปสักโคระ”

“ต่อรือ เณรดำหมัน ออกปากไถ
กูอี้พา ไอ้ไข่ ไปลง โหฺมฺระ
ค่ำโพรก ไอ้ไข่นะ กินยาโระ
จะได้กิน ข้าวโจะ ให้หรอยใจ”

“เฮไอ้ผึ้ง เนหมึง มาตงเน
อย่าเม่เม่ กูอี้บอก ไหรโฉ้ให้
หมึงพาพร้า ไปหลักหน้า ถามไอ้ใจ
ว่าฉวยมือ อีสาวไซ่  แรกคืนวา

แล้วเฉียงหัว มันเสีย ให้แล้วชาติ
ถ้าหมึงใจ ขี้ขลาด หมาดีหว่า
หรือว่าหมึง อย่าฟัน หมันกับพร้า
มัดแล้วถาม ก่อนดีหวา กูอยากโหร่

แล้วค่อยยิง หมันให้ ตายพลางพ้น
ให้หมันหาย หบด้น หบทำโผ้
แต่หมึงอย่า แหลงไหร ให้ใคโหร่
เที่ยวอวดโอ้ รดไป หมันไม่ดี”

เป็นอย่างไร ละท่าน อ่านดูแล้ว
ถ้าท่านรู้ แจ่มแจ๋ว ความถ้วนถี่
นับว่ารู้ ภาษา สงขลาดี
เชิญพาที กันเถิดหนอ  ขอเอวัง.

ที่มา   :  http://learners.in.th/blog/000-001

********************************

 

"..ฮาโรย...เนือย..."  โดย แมวคราว

 

ที่มา  :   http://www.gimyong.com/board53/index.php?topic=2026.0

********************************

 " คนโบราณ " "แห่ง ขนำริมทุ่งปลักเหม็ด ได้อ่านเจอกลอน     "..ฮาโรย...เนือย..."
โดย "แมวคราว"  ที่มีเผยแพร่ในเวบไซท์หลายแห่ง   เห็นว่า บทกลอนนี้ ได้รวบรวม
คำในภาษาไทยถิ่นใต้ ที่หลากหลาย และคำที่ใช้ล้วนเป็น ศัพท์พื้นบ้านดั้งเดิม ซึ่งมีอยู่
หลายๆคำ ที่เด็กใต้รุ่นหลังไม่เข้าใจ   ดังนั้นเพื่อเรียนรู้ภาษาของพ่อเฒ่าแม่เฒ่า จึงขอ
อนุญาตนำมาเผยแพร่ต่อ ใน เวบไซท์ " ขนำริมทุ่งปลักเหม็ด "    เพื่อเด็กใต้รุ่นหลังที่
สนใจ จะได้ศึกษาค้นคว้า...........

(ได้จัดทำ Link เพื่ออธิบายคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นใต้ไว้บ้างแล้ว เชิญ Click เข้าไปดูได้ )